- فیلم هفته: 22 ژوئیه UTOYA -
- فیلم هفته: 22 ژوئیه UTOYA -
هر تابستان ، در جزیره کوچک اوتویا است که اتحادیه کارگران جوان نروژ برای تبادل نظر پیشرفته ترین ایده های خود ، غوطه ور شدن در فضای سبز ، معاشقه ، ایجاد آتش سوزی برگزار می شود ... اما امروز- در آنجا ، آنچه به نظر می رسد یک زمین فیلم نوجوان نوردیک گونه گلگون است ، به یک کابوس تبدیل می شود. و به سختی کسی می تواند جیغ آنها را بشنود. اریک پوپه از این فاجعه فیلمی بی امان و خنک کننده می کشد.
بازسازی فوق واقع گرایانه قتل عام در 22 ژوئیه 2011 توسط آندرس بریویک در جزیره اوتویا در نروژ که منجر به قربانی شدن 77 قربانی و ضربه زدن به یک کشور شد ، فیلم جدید اریک پوپه اولین خواهد بود ، و این ناراضی است ، از زاویه سیاسی ، اجتماعی و نمادین دیده می شود. ما آن را قضاوت خواهیم کرد ، آن را تجزیه و تحلیل خواهیم کرد ، تجزیه خواهیم کرد و با توجه به مسائل اخلاقی مطرح شده یا در پرتو یک رویداد اخیر که کم و بیش ناخوشایند به آن پیوند خواهد خورد ، در مورد آن تجدید نظر خواهیم کرد. و بدیهی است که ما در نقل و انتقالات کار پل گرینگراس ، که امسال نیز در 22 ژوئیه نسبتاً رنگ روشن (که در پاییز در نتفلیکس منتشر شد) به موضوع پرداخته است ، نقل قول نخواهیم کرد ، اما بیش از هر چیز دیگری ، کمی بیش از پانزده سال پیش ، یکشنبه خرد کننده خونین ، مدل بی نظیر ژانر.
سپس خواهیم دید ، و این شرم آور است ، تمرینی به سبک. این را احتمالاً قبلاً می دانید زیرا اینها مواردی است که هم اکنون از همان ابتدا در پنجه های شما ریخته می شود ، مبادا علاقه شما در مقابل فیلمی که وقایع ناخوشایند را به زبان نوردیک بازگو می کند ، خیلی زود کسل شود. ، که اوتویا ، 22 ژوئیه از یک سکانس منفرد تشکیل شده است. ما با گول زدن در گردنه تور فنی را تحسین خواهیم کرد یا مصنوعی را که طعم تماشاگر را برای عملکرد در زمان مناسب تر برای متواضعانه برانگیخته است ، به شدت تحریک خواهیم کرد. ما فراموش خواهیم کرد که به یاد داشته باشیم که ساخت یک سکانس و ساخت یک فیلم دو چیز متمایز است (اگر واقعاً لازم است ، ویکتوریا توسط سباستین شیپر را ببینید) ، اما خوب قبول خواهیم کرد که انتخاب در اینجا است. مفاهیم فضا و زمان به همان اندازه که مسلط هستند ، اهمیت خاصی در آنچه که فیلم می گوید و در تأثیری که می خواهد ایجاد کند ، دارند (جزیره اوتویا فقط 500 متر طول دارد و قتل عام در کل کمتر از 70 دقیقه طول کشید).
بیایید در جنگل سرگردان شویم ...
سرانجام خواهیم دید ، و جای تأسف خواهد داشت که این همه مدت صبر کنیم تا به آنجا برسیم ، یک فیلم. فیلمی که هنگام ترک تئاتر آن را رها نمی کنید ، که هرگز واقعاً آن را ترک نمی کنید ، که علی رغم دست و پا چلفتی ، کمی پوسیدگی و سرایت روی چکمه های شما را مانند علامت یک دست برجای می گذارد. پشت گردن مرطوب و یخ زده است. اوتیا ، 22 ژوئیه ، خشک ، بی رحمانه ، کینه توز ، کارت واقعیت را تا حدود پایدار بازی می کند ، و کاملاً درخشان از دام باج گیری احساسی و تقدس شخصیت های آن جلوگیری می کند (برخی از آنها آشکارا به عنوان احمق معرفی می شوند به پایان رسید) به لطف برخی سوگیری های روایی و زیبایی شناسی (بریویک هرگز روی صفحه ظاهر نمی شود ، مرگ ها در خارج از صفحه اتفاق می افتد). البته ، اینجا و آنجا چند سرگردانی وجود دارد و تقریباً می توان از پاپ کینه داشت که فقط ما را تکان داد جایی که می توانست به راحتی ما را خراب کند. اما در حال حاضر آن را دارید: چه کسی امروز می تواند چنین موضوعی را حل کند ، آن را چنین فیلم سازش ناپذیری و خفقان بسازد و در عین حال با چنین انرژی تزریق کند؟ از آنجا که فراتر از موضوع آن ، اوتویا ، 22 ژوئیه یک فیلم اغلب الکتریکی است ، جایی که می توانید چیزی شبیه به قدرت ، حسادت ، حتی نوعی طراوت را احساس کنید. ممکن است به نظر ناسازگار باشد. به حدی که به سختی جرات اعتراف به آن را خواهیم داشت. و این احتمالاً ناراحت کننده ترین قسمت است.
